tu’ļ *213 s tuli ▫ uguns - a’ltõb pirgkõks tu’l jū’rõ pistab [~ süütab] pilpaga tule külge ▫ ar skalu iededzina uguni; pīkstõb tu’l i’lzõ vajutab tule põlema ▫ iededz uguni [piespiežot]; viedāb tūlda jū’rõ tõmbab tuld külge ▫ pievelk uguni; viedāb zēvõlõks tu’l i’lzõ tõmbab [tiku]väävliga tule üles ▫ ar zēveli uzšķiļ [~ uzvelk] uguni; võtāb tu’l jū’rõ võtab tule külge ▫ paņem uguni klāt; ne’iku tu’ļ tagān nagu tuli taga ▫ kā uguns pakulās [~ aizmugurē] KK78a17; KK78b61; KK78a17; KK77b
- Tä’mmõn u’m tu’ļ piergõs. Tal on tuli perses. ▫ Viņam ir uguns pakulās [~ pēcpusē]. Ta tä’mmõn tī’eb tūlda alā – seļļi, kis tūoizta slikți rõkāndõb. Ta teeb temale tule alla – selline, kes teisest halba räägib. ▫ Viņš sakur viņam uguni – tāds, kas par otru slikti runā. Ta u’m vȯnd tu’lsõ un vie’dsõ. Ta on olnud tules ja vees. ▫ Viņš ir bijis ugunī un ūdenī. KK77b
|
| je’lsõ|tu’ļ *213 s laustuli ▫ visu pārņēmusi uguns |
jǭņ|tu’ļ *213 s jaanituli ▫ jāņuguns - jǭņtūlda kittõ jaanituld põletada ▫ dedzināt jāņuguni; jǭņtu’l jūs jaanitulel ▫ pie jāņuguns
|
pirg|tu’ļ *213 s pirrutuli ▫ skalu gaisma - pirgtu’l jūs pirrutule valgel [~ juures] ▫ skalu gaismā
|
| rǭ’|tu’ļ *213 s rahatuli, virvatuli ▫ malduguns |
| rūost|tu’ļ *213 s põuavälk ▫ rūsa (debesīs) = rūost 2 |
