viskõ 1 ¤35 vt
(a) visata, heita ▫ sviest, mest - je’dspēḑõn viskõ ära visata ▫ aizmest projām; mǭ’zõ viskõ maha visata ▫ nomest; ulzõ viskõ välja visata ▫ izmest; viskūb kuo’igstõ i’ļ bort (~ i’ļ relīņ; ~ relīņ i’ļļõ) viskab laevast üle parda (~ üle reelingu) ▫ pārmet pār kuģa bortu (~ reliņiem); ä’b ānda sugīd kä’ddõ, viskūb ne’iku piņņõn ei anna sugugi kätte, viskab nagu koerale ▫ nemaz nedod rokā, pamet kā sunim KK77b; KK77 a
- Nēḑi mie’dlinkizt tapābõd si’gžõ mǭ’z ja viskõbõd ulz. Mesilased tapavad neid sügisel maha ja [tarust] viskavad välja. ▫ Tos [tranus] bites rudenī nogalina un izmet ārā. Viskīzmõ tä’m pitkāliz mǭ’zõ. Heitsime ta pikali maha. ▫ Nometām viņu garšļaukus zemē. Mis ma ä’b tǭ’, ma viskūb je’dspēḑõn. Mida ma ei taha, ma viskan ära. ▫ Ko es negribu, es aizmetu projām. Sa viskīzt tūoizta ki’vkõks. Sa viskasid teist kiviga. ▫ Tu iemeti otram ar akmeni. Sa viskīzt tuoiz pǟl ki’v. Sa viskasid teise pihta kivi. ▫ Tu iemeti pa otru ar akmeni. Viskūd ǭ’rõnd pǟlõ. Viskad riided peale (selga). ▫ Uzmet drēbes virsū. KK78b62; KK78b63; 152.1/5; J16
(b) paisata ▫ apgāzt |
